Tijdens mijn geestelijke toewijding heb ik de volgende Bijbeltekst gelezen:“Zalig zijn de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der hemelen”. Toen moest ik aan het volgende denken: waarom laat de Heer mensen arm van geest zijn?
Als christenen moeten onze harten vaak in vrede vóór God zijn en nader tot Hem komen. Dit is wat God van de mens vraagt, evenals de manier om een normale relatie met Hem te handhaven.
Grijp de kans als je tijd hebt, zit in stilte voor God;
Lees Zijn woord, ken Zijn waarheid, maak je misstappen goed.
Beproeving komt, onderga die; ken God’s wil en je krijgt kracht.
Vertel Hem wat je ontbreekt, deel altijd Zijn waarheid.
Verheugd is je ziel wanneer je Hem aanbidt.
Ongeacht of we vrij of druk zijn, sterk of zwak zijn, of onze omgeving comfortabel of hard is, of we moeilijkheden hebben of niet, of dat we overtredingen hebben begaan of niet, we kunnen tot God bidden en met Hem communiceren. Zelfs als onze handen bezig zijn iets te doen, kunnen we nog steeds tot God bidden in ons hart.
God zegt: “Een normaal geestelijk leven is een leven dichtbij God. Als je bidt, kun je je hart stil krijgen voor God. Door het gebed kun je de verlichting van de Heilige Geest zoeken, horen wat God tot je zegt en Zijn wil verstaan.”
God zegt:“Je zult nog steeds de waarheid in loutering zoeken, je zult echt van God kunnen houden en je zult geen twijfels over Hem krijgen. Wat Hij ook doet, je zult nog steeds de waarheid praktiseren om Hem tevreden te stellen en je zult in staat zijn om diep op zoek te zijn naar Zijn wil en rekening te houden met Zijn wil. Alleen dit is waar geloof in God.”
Ik denk altijd dat als een mens moet je veel succes bereiken, je moet wat prestatie tonen van je carrière en niet achter de anderen blijven. Je moet juist boven anderen stijgen. Na verloop van tijd werd mijn doel een drukte voor mij, net als een berg, die mijn hart onderdrukte, waardoor ik het moeilijk en pijn had.
God zegt: "Jullie besteden geen aandacht aan het gebed in jullie dagelijkse leven. Mensen hebben altijd het gebed over het hoofd gezien. Gebeden waren altijd oppervlakkig waarbij de mens voor God gewoon iets plichtmatigs opzegde."